Şimdi ise iş gereği sadece kışın gidebildiğim Almanya'da, hava şartlarından ötürü bu turların hayalimde bile bir yeri kalmadı. Sadece dedemden, o günleri anmak adına ve eşimin de görmesini istediğim için bizi kamp yerine götürmesini istedim.
Ve her şey eskisi gibi duruyordu.
Bu sokaktaki karavanlar yıllardır birbirine komşuluk yapmış insanların simgesidir.Eskiyenler yenilenmiş,bazılarının sahibi yaşlanınca bu hobiyi bırakmak durumunda kalmış ve mahalleye veda etmiştir. Bu koca bir alanın sadece bir sokağı. Girişi otomatik kapılı, ana caddeli ve sağında solunda yaklaşık 10 sokağı olan küçük bir şehir burası.Karavan şehri.
İşte yukarıda gördüğünüz de anneannem ve dedemin karavanı. Bununla seyahat etmek bana nasip olmadı. Eskiyi yeni yaptıklarında anılarım eskisinde kaldı.
Pencerelerinden yayılan sıcaklık size de geçti mi? Bu kalbin üzerinde ikisinin ismi yazılı. Mutfak dolaplarının olduğu tarafa denk geliyor bu pencere. Yapılan pratik yemeklerdeki bakış açısı, gidilen şehrin yansımasını taşıyor.
Bu da en sevdiğim yer, yatak odaları. Her yerin fotoğrafını çekerken anneannem arka fondan bunları çekip de ne yapacaksın diyordu.Sitede kullandığımı bilse ne yapardı acaba. Türkçe bilmediğinden takip edemiyor beni ne yazık ki. Ama bilgisayarda çok fenadır. Her şeyi bilir kullanır. Hatta ona son noel hediyemiz yeni çıkan digital fotoğraf çerçevesi oldu. Neymiş, kamp yerindeki arkadaşlarına fotoğrafları göstermek adına laptopu ağırlık yapıyormuş. Biz de bu cümleyi kaptık ve hediye budur dedik :) Akıllı torunlarız ama değil mi?
Ne dersiniz, hayali bir karavan turuna çıksak mı?
Peki hanginiz nereye gitmek istersiniz?...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder