BIR PARAGRAF

Ben zamanımın çoğunu uymak için harcadım.Günlerimin teker teker geçip gitmelerini bekledim.İnsanın hepsini harcayıp bitirmek için güvenli bir yer bulmaya çalışması doğal. Ne zaman bir şeyleri incelemeye ,hissettiklerimi ve istediklerimi düşünmeye başlasam içim acıyor, sıkıntı duyuyordum. Başka hiçbir şey bu kadar dokunmuyordu.Çok tembeldim.Hayat önüme serilmişti ve ben hep iki adım geriden ayaklarımı sürüyerek geliyordum. FATALİTA , kader. Bu çok kolay. Riski de yok. Her şey bir başkasının hatası ya da erdemi. O yüzden artık fazla bekleyemem.

VENEDİK'TE BİN GÜN

Bazen bir kitapta okuduğun herhangi bir paragraf çok yalın anlatmaktadır içindeki duyguyu. Hepimiz bu yüzden farklı farklı severiz kitapları. Ne kadar çok alıyorsa seni kendine, ne kadar çok benzeşiyorsa kelimeler o kadar bağlanırsın cümlelere.

Çok söylerim ortaktır bazı duygular diye. Fakat herkes başka tarif eder , o duygu esnasında ne yaşadığını. Ben de bu paragrafı kaptım kendime. Karar vermekte güçlük çektiğim bir dönemdeyim. Ve bu paragraf biraz olsun silkeledi beni.

Ben işaretlere hep inanmışımdır. Yaşamına koyduğun bir virgül,bir soru işareti yada bir ünlem işareti hep başka bir yön vermez mi zaten?

Sizin de yok mu böyle bir paragrafınız? E o zaman kitabın kapak fotoğrafıyla böyle bir paylaşımda bulunabilirsiniz bence. Herkese açık bir mim haline getirdim bu işi ama özellikle istediğim 3 kişi var.

Mimleri çok sevmezler biliyorum ama beni kırmazlar onu da biliyorum.

Onlar kimler , tabi ki LEYLAK DALI , Lalenin Bahçesi ve Baykuş Gözüyle...

Şimdiden teşekkürler.