Ucaga ilk binisimi hatirlamiyorum, sanki hep tanisiktik. Ama 9-10 yaslarinda tek basima yolculugumu yaparken guzelim hostes ablalarima her zaman hayran hayran baktigimi bilirim. Annemin beni yolcu ederken emanet ettigi hostes ablam beni anneannemlere teslim edinceye dek gosterdigi ilgi hic bitmesin isterdim. Bazen yakisikli abiler de olurdu aralarinda. Ve siki bir Barbie hayrani olan ben, ablayi Barbie`ye, abiyi de Ken`e benzetirdim. Hep sevgili olduklarini dusunurdum.
Annnemin son yillarda yasadigi hastaliklar yuzunden bes sene boyunca uzak kalmisitim ucak ve Almanya`dan.
Ve bes sene sonra 2009 yilinda tekrar ucaga bindigimde bir korku kaplamisti beni. Urkekligime hicbir anlam veremiyordum, ustelik kiziyordum kendime insan cocukken sahip oldugu cesaretini buyuyunce nerelerde birakiyor diye. Neyse ki o ucusu da mide bulantisi ve cantamda sakladigim, ne olur ne olmaz hesabi ile tuttugum kusma poseti ile atlatildi. Uzun sure gormedigim bir dost gibi kucakladi beni, hic yabancilik cektirmedi. Kisacasi kalinan yerden devam edildi-
Penceremden disari baktigim sonsuz mavilik hic degismemisti...Toprakta yasanan hengame gokyuzunun huzurunu bir nebze kacirmiyordu.
Manzara Almanya`ya hos geldin dedi ve bizi beyazlar icinde karsiladi....
Sonrasi mi ?
Sonra iste...
5 yorum:
Kaç kez çok sarsıntılı yolculuk geçirsemde öyle korkum yok neyse ki :)ama o bulutların üstünde uçarken pamuk tarlası gibi kendimi bulutların üstüne bırakasım gelir ;)iyi pazarlarr...
Pamuk tarlası tarifi cok yerinde...Hatta pamuk şekerı de denilebilir. Sana da iyi pazarlar :)
uçaktan manzara ne kadar güzeldir
ben her zaman kendimi nokta gibi hissederim
insan yer yüzünde kendini dünyanın merkezi sanıyor
ama, yukarıda ne kadar küçük olduğunun farkına varıyor
sevgiler sana
Mavianne, ne kadar güzel söyledin. Gerçekten dünya üzerinde bir yağmur damlası kadarız... Belki de ucakta arındıgımı hissetmemim sebebi budur kim bilir???
Benden de sevgiler :)
Tanidik bir manzara:))
Yorum Gönder