10 Ekim 2009 Cumartesi

BULUT GÖZLÜ ANNEM


Annem bulut gözlü annem...Bir anda...Kelimelerim yetmiyor,harflerin hiçbiri birbiriyle bağdaşmıyor.En güzel zamanında gülücükle gittin annem,ardında binbir hatıra bırakarak...
İçim acıyor,rüyalarıma gel anne....
Nasıl alışacağım???Nasıl alışacağız???

10 yorum:

Asuman Yelen dedi ki...

Sevgili arkadaşım,

Değerli annenize Allah' tan rahmet, size de güç, metanet ve sabır diliyor, acınıza saygıyla katıldığımı belirtmek istiyorum.

Sevgiyle kalın....

Bugday Tanesi dedi ki...

Çok teşekkür ederim...
Ben bir hiç dünyasındayım sanki.Kabusun içinde bir kovalamacadayım zaman kavramı olmayan.Elbette ben değilim sadece bunu yaşayan ama en acısı da bunu yaşayanları yaşayarak daha iyi anlayabilmem oldu.Desteğin için tekrar teşekkür ederim...

Bugday Tanesi dedi ki...

Leylak abla,seni burda tanıdım ama yıllardır tanıyorum hissi uyandıran o güzel yüreğinle yazdığın yazıdaki gibi ayakta duruyorum.Senin de hastalandığını duyunca inan ayrı bir sıkıntı girdi içime.Artık duymak istemiyorum hasta,hastalık,hastane...
Seni gerçekten seviyorum :)
Dikkat et kendine...

Pusulasız Hayat Kitap Sesleri dedi ki...

Dilek'ciğim, çok çok çok üzüldüm.
Allah sabır versin.
Anneyi kaybetmek hiç bir şeye benzemiyor.
Güçlü olmaya çalış lütfen.
Kelimlerin yetersiz kaldığı zamanlar bunlar.Ne diyeceğimi bilemedim inan ki.
Sevgilerimle...

Bugday Tanesi dedi ki...

Çok teşekkür ederim sevgili Özlem...
Bugün ömrümün iki senesi gibi geçen iki haftasından sonra ilk defa çalışmaya başladım.Şaşkınım ve hala inanmakta güçlük çekiyorum.İyi ki böyle bir yazarlar topluluğu var ki kafa dağıtabiliyorum.Ben de gönderdiğin sevgiye sıkı sıkı tutunacağım,bu aralar ihtiyacım var...

Sokrates'in Yeğeni dedi ki...

Sevgili Buğday Tanesi;

Uzun zamandır bakamıyordum bloglara. Bloguna az önce girdim ve anneni kaybettiğini yeni öğrendim.

Hakikaten çok üzüldüm. Allah rahmet eylesin, toprağı bol olsun. Umarım gönlünce bir hayat yaşamıştır.

Ölüm hayatın kaçınılmaz gerçeği, er geç hepimiz yüzleşeceğiz onunla. Ama ölüm gelinceye kadar da yaşamak durumundayız. Her zaman ölümü düşünemeyiz. Diyeceğim o ki, kendini bırakma, hayat her şeye rağmen devam ediyor. Güçlü ve sabırlı olmaya çalış.

Başın sağolsun. Anneciğinin mekanı cennet olsun!

Çınar dedi ki...

Ahh! Allah sabırlar versin canım. Ne kadar zor, ne büyük bir acıdır bilirim, bu acıyı yaşamış biri olarak. Ne yazık ki elden birşey gelmiyor. Keşke, teselli için söyleyecek başka birşey bulabilsem ama mümkün değil:(

Anneciğinin mekanı cennet olsun...Kendine dikkat et lütfen.

Sevgiler

Bugday Tanesi dedi ki...

Çok sağol Çağan...
Bugün tam 20 gün oldu.İnanılmazların peşimden sürüklendiği bir hayat başladı benim için.Tam diyorum ki toparlayacağım annemden bir şey buluveriyorum.Bana her şey onu hatırlatıyor.
Evet hepimizin sonu bu da olsa insan sonları hiç getirmez aklına bilirsin...Sonsuzluğun muhteşem tadına varınca her şey öyle kalacak sanır.Ama dediğin gibi geride kalan ailem kendim ve en başta annm için güçlü ve dayanıklı olmayı başaracağım...
İçtenliğin için çok teşekkür ederim.

Bugday Tanesi dedi ki...

Amin Çınar...
Sen de yaşamışsın,ah ne kötü bir şeymiş.Hani derler ya ateş düştüğü yeri yakar diye.Gerçekten bir yürek varmış ve gerçekten de yanıyormuş o yürek.
Hepinize ayrı ayrı çok teşekkür ederim.
Hayat yine de ve inadına yaşamaya değer...

Nesrin dedi ki...

annemmm herşeyımız bırlıkte aglayıp bırlıkta güldük çok özluyorum bea annemm yokluguna alısamıyorum alısamamda ınanmıyorum kı yokluguna bir gün geliceksın sankı annem senı cok sevıyorumm ablamm benım canım ablam senı cok sevıorum ıyıkı ablamsın ıyı kı varsın yoksa napardım ben ....